Daar stond ik dan, bepakt en bezakt, vroeg in de morgen samen met vier klasgenoten op de trein naar Amsterdam Centraal te wachten. Mijn vriendinnen die in de andere VWO klas zitten, gingen vandaag precies het zelfde doen, maar dan in omgekeerde volgorde, waardoor ik ze jammer genoeg de hele dag niet heb gezien. In de trein zagen we nog wat andere leerlingen en toen we in Amsterdam uitstapte, kwamen we al gauw de rest van de klas tegen. Er was alleen één probleem: er was geen leraar die ons kon vertellen waar we naar toe moesten. En ookal wonen we allemaal praktisch in Amsterdam - ik iniedergeval wel- was het toch een hele opgave om de weg te vinden. We hadden een half uur om van het centraal naar het huis van Marseille te lopen. Na wat zoeken, kwamen we een kwartier te laat bij de plaats van bestemming aan en moesten we meteen naar binnen. Jassen in de gaderobe, tassen op de grond en daar ging ik dan, samen met de helft van de groep naar de kelder. Hier kregen we door een warrige professor van alles uitgelegd over negatieven. Er was al met al niet veel van te begrijpen, maar het was wel gezellig. Na een uur in de kelder besteed te hebben, kregen we van een man in een groene trui een rondleiding kregen door het 'museum'.
Even later stonden we alweer buiten, we kregen een kaart en moesten zelf maar uitzoeken hoe we bij de Hermitage moesten komen. Ik liep met twee andere meisjes, helaas kon geen van ons echt kaartlezen. Gelukkig zaten we na een tijdje - door mij!! ;) - op het goede spoor en hadden we de tramhalte gevonden. Na tien minuten wachten, kwamen we er alleen achter dat er tussen 11:00 en 13:30 geen trams reden omdat er een of andere president in Nederland op bezoek kwam. Een aantal leerlingen van mijn school hebben dan ook Beatrix en wat bekende Nederlanders gezien, wij jammer genoeg niet.We wisten niet meer hoe we moesten lopen, gelukkig was er een oude vrouw ons uit ons leiden verloste en ons naar de volgende tramhalte bracht. Daar besloten we, omdat we nog maar 2 tramhaltes verwijdert waren van het Hermitage, te gaan lopen. Niet heel erg te laat, maar wel als laatste, kwamen we aan bij de rest van de groep.
En toen begon de ramp, we hadden al de hele dag gelopen en hoe dat gaat met 14-, 15- en 16 jarige, was er ook geen puf meer om 2 uur het museum te bekijken. Een aantal schilderijen van van Gogh vond ik nog wel mooi, van die bloesembomen, maar om nou zo lang in zo'n museum rondtehangen... Ik schaamde me alleen wel echt heel erg diep voor mijn klasgenoten die kauwgomkauwend aan het schreeuwen waren door het museum, terwijl ze op de banken hangend hun blackberry's en Iphones aan het 'checken' waren.
De terug weg ging gelukkig wel prima, we hadden de goede tram en goede trein gepakt. Het laatste stukje naar huis hebben we lekker snel gefietst. En uiteindelijk kwam ik -helemaal misselijk van de 300 gram chocoladepepernoten die ik die morgen in m'n schoen had gehad- voor mijn doen nog best wel vroeg thuis.
Liefs Ilse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten